Nike Irodalmi Díj
lengyel irodalmi díj
A Nike Irodalmi Díj (lengyel nyelven: Nagroda Literacka Nike) lengyelországi irodalmi díj, melyet évente, az előző évben lengyel szerzőtől megjelent legjobbnak tartott könyvért ítélnek oda. A díjat a Gazeta Wyborcza című napilap alapította 1997-ben. Általánosan a lengyel irodalom legrangosabb irodalmi díjának tartják.
Díjazottak szerkesztés
A zsüri díja szerkesztés
- 2022 – Jerzy Jarniewicz, Mondo Cane[1]
- 2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
- 2020 – Radek Rak, Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli
- 2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
- 2018 – Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
- 2017 – Cezary Łazarewicz, Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka
- 2016 – Bronka Nowicka, Nakarmić kamień
- 2015 – Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe
- 2014 – Karol Modzelewski, Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca
- 2013 – Joanna Bator, Ciemno, prawie noc
- 2012 – Marek Bieńczyk, Książka twarzy
- 2011 – Marian Pilot, Pióropusz
- 2010 – Tadeusz Słobodzianek, Nasza Klasa
- 2009 – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Piosenka o zaleznosciach i uzaleznieniach
- 2008 – Olga Tokarczuk, Bieguni
- 2007 – Wiesław Myśliwski, Traktat o łuskaniu fasoli
- 2006 – Dorota Masłowska, Paw królowej
- 2005 – Andrzej Stasiuk, Jadąc do Babadag
- 2004 – Wojciech Kuczok, Gnój
- 2003 – Jarosław Marek Rymkiewicz, Zachód słonca w Milanówku
- 2002 – Joanna Olczak-Roniker, W ogrodzie pamięci
- 2001 – Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem
- 2000 – Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
- 1999 – Stanisław Barańczak, Chirurgiczna precyzja
- 1998 – Czesław Miłosz, Piesek przydrożny
- 1997 – Wiesław Myśliwski, Widnokrąg
Közönségdíj szerkesztés
- 2022 – Joanna Ostrowska, Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej[2]
- 2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
- 2020 – Joanna Gierak-Onoszko, 27 śmierci Toby’ego Obeda
- 2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
- 2018 – Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
- 2017 – Stanisław Łubieński, Dwanaście srok za ogon
- 2016 – Magdalena Grzebałkowska, 1945. Wojna i pokój
- 2015 – Olga Tokarczuk, Ksiegi Jakubowe
- 2014 – Ignacy Karpowicz, Ości
- 2013 – Szczepan Twardoch, Morfina
- 2012 – Andrzej Franaszek, Miłosz : biografia
- 2011 – Sławomir Mrożek, Dziennik 1962–1969
- 2010 – Magdalena Grochowska, Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu
- 2009 – Krzysztof Varga, Gulasz z turula
- 2008 – Olga Tokarczuk, "Bieguni
- 2007 – Mariusz Szczygieł, Gottland
- 2006 – Wisława Szymborska, Dwukropek
- 2005 – Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem
- 2004 – Wojciech Kuczok, Gnój
- 2003 – Dorota Masłowska, Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną
- 2002 – Olga Tokarczuk, Gra na wielu bębenkach
- 2001 – Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem / Jan T. Gross, Sąsiedzi
- 2000 – Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
- 1999 – Olga Tokarczuk, Dom dzienny, dom nocny
- 1998 – Zygmunt Kubiak, Mitologia Greków i Rzymian"
- 1997 – Olga Tokarczuk, Prawiek i inne czasy
Fordítás szerkesztés
- Ez a szócikk részben vagy egészben a Premio literario Nike című spanyol Wikipédia-szócikk ezen változatának fordításán alapul. Az eredeti cikk szerkesztőit annak laptörténete sorolja fel. Ez a jelzés csupán a megfogalmazás eredetét és a szerzői jogokat jelzi, nem szolgál a cikkben szereplő információk forrásmegjelöléseként.
Jegyzetek szerkesztés
- ↑ Nike 2022 dla Jerzego Jarniewicza za tom "Mondo cane". "Poezja jako koło ratunkowe" (Wyborcza.pl, 2022-10-02. Hozzáférés: 2022-12-16)
- ↑ Silenced Memories: LGBT People in WWII, 2022. október 2.
Források szerkesztés
- The NIKE Literary Award (Agora.pl, 2007-09-28. Archivált)
- Sitio oficial (Wyborcza.pl)
- Nagroda Literacka Nike (Wyborcza.pl, hozzáférés: 2022-12-16)
